بگو مگوهاي زندگي مشترك: به روايت مدرسه دوباتن

ما رابطه آدم‌هاي ديگر را از بيرون مي‌بينيم. زوج‌هايي را مي‌بينيم که آرام در بازار قدم مي‌زنند يا در مهماني با هم شوخي مي‌کنند. به‌ندرت مي‌بينيم آنها در مواقع حساس چگونه‌اند و بينشان چه مي‌گذرد. از آن طرف، ما رابطه خودمان را از درون مي‌بينيم؛ از لحظه‌هاي خشم، ناخوشي يا قهر کردنمان عميقاً باخبريم؛ مي‌دانيم سر موضوعات کوچک و بي‌اهميت با تمام وجود احساس سرخوردگي مي‌کنيم؛ و مي‌دانيم چطور به همديگر آسيب مي‌زنيم. مقدار نسبتاً زيادي بگومگو، بدجنسي، حماقت و سرخوردگي عادي است. همه اينها بخشي از رابطه خوب‌اند. رابطه خوب رابطه‌اي نيست که در آن دو نفر بيشتر اوقات به‌خوبي با هم کنار مي‌آيند، بلکه رابطه‌اي است که در آن دو طرف ياد گرفته‌اند طبيعي بودن دشواري‌ها و ناکامي‌ها را در زندگي مشترک بپذيرند. قطع نظر از لذتي که از با هم بودن مي‌بريم، احتمالاً بخش نسبتاً زيادي از وقتمان را گرفتار بگومگوهاي فرسايشي هستيم. بگومگوهايي که آنقدر مايه آبروريزي و دلسردي‌اند که دوست نداريم جلو کسي از آنها حرف بزنيم. کتاب پيش رو راهنمايي است براي شناختن، کنار آمدن و کمتر کردن اين بگومگوها.