آزادي (يك كودك و يك كشور در پايان تاريخ)

ليا اوپي يازده ساله و نابالغ، به عنوان پيشگامي جوان، به حرکت جمهوري سوسياليستي خلق آلباني به سوي آزادي که رهبران کشور وعده اش را داده اند، کمک مي کند. سپس، به ناگاه ديوار برلين و ستون هاي ايدئولوژيک جامعه فرو مي ريزند و مجسمه استالين- که او را رهبري مهربان و دوستدار کودکان مي دانست- به زير کشيده مي شود.
آلباني به همراه ديگر کشورهاي پساکمونيستي، انتقالي آشفته را براي پيوستن به دنياي ««بازار آزاد»» آغاز کرد؛ ملغمه اي از فساد اقتصادي و جنايات سازمان يافته. پدرش با وجود داشتن اعتقادات چپ راديکال، مجبور شد کارگران کارخانه را اخراج کند. مادرش با الگو قراردادن مارگارت تاچر، سياستمداري محافظه کار شد، و نگراني هاي نوجوانانه ليا اوپي درباره زندگي آيندهبه صخره سخت واقعيت برخورد کرد.
نويسنده توصيف دوران بلوغ خود را که همزمان با گذار کشور از تحولات سياسي است، با پرسش هايي در مورد رابطه بين امر شخصي و امر سياسي وو نگاه به موضوع آزادي پيوند مي دهد؛ اينکه آزادي چيست و براي چه کساني است؟ و چه کسي واقعا آزاد است؟